Bändiger des wilden Rheins

Johann Gottfried Tulla (1770-1828) is de grote man achter de bevaarbaarmaking van de Rijn tussen Mainz en Basel. Bij Breisach, waar we overnachtten in Hotel Rheinblick, staat een toren met zijn naam. Vanaf de top heb je een mooi uitzicht op de voorheen eeuwige vijand aan de overkant van de rivier.

Op de terugweg

Deze zooi is het Begehlager (zeg maar bezoek-depot) van het Sportmuseum in Basel. Op de derde verdieping van een lelijke flat aan een drukke straat. Hier valt nog wel wat te moderniseren. Maar afijn, het ging om die ene boot die daar aan het plafond hangt. Dat is de eerste boot die meneer Stämpfli gebouwd heeft. Of niet, want ze wisten het daar ook niet, en volgens meneer Stämpfli moet er een vier liggen. Nou, daarvoor is in elk geval geen ruimte daar.

Trouwens, er was in Fondation Beyeler een Kandinsky-tentoonstelling. En ook die heeft roeiboten geschilderd.

Niesen

De Иiesenbahn - ze schrijven de eerste N om onbegrijpelijke redenen in spiegelbeeld - gaat vlakbij Spiez vanuit Mülenen op 693 meter naar de top van de Niesen op 2362 meter. Het uitzicht is wunderbar, dus als het een dag onbewolkt is, staut het beneden van de bahnlustigen. Het wachten op de lift wordt veraangenaamd door zo'n mooi oud schilderij van het uitzicht:

In het echt is het uitzicht ook de moeite waard, ook lager dan van de top. Wij liepen van middenstation Schwandegg op 1669 meter naar Frutigen, negenhonderd meter lager.

Paul Klee heeft een aardig plaatje van de Niesen gemaakt.

Böja

De lamp boven de tafel moest vernieuwd. Wie mij kent weet dat dat soort klusjes niks voor mij is. Het is dan ook niet echt gelukt. Kijk, daar hangtie, als je goed kijkt dan zie je dat het bij het plafond niet lekker zit. Het lukt me niet het ding tegen het plafond te krijgen. Rara. Wie de oplossing weet, krijgt hier een eervolle vermelding.

Hoge stokroos

Terraskoe

De drie koeien van tegenover hebben het ruime sop weer eens gekozen. Deze keer wilden ze onze Liegenschaft onderspuiten en kaal eten. Een heldhaftig gehanteerde bladhark zorgde ervoor dat ze hun wandeling naar de buren verplaatsten.

Gezoem

Een zacht gezoem vulde de ochtend: de laatste snede gras van het jaar, bespied vanuit het huis.

Klassieker

Een middagje Brig blijft leuk. De Migros is lekker groot, de boekhandel ook, ijs en gebak zijn lekker en het Stockalperscloss is een juweel.

Niet doen!

De aarde schuift hier twaalf centimeter per dag, daarom dat je niet verder mag. Die op de achtergrond zit daar cool te wezen of zo, pokemons te zoeken. Gelukkig gaat er hier een liftje naar het veilige Riederalp.

De gletscher ligt er nog.

Lijsterbessentijd

Ze zijn nog niet rijp, de vogels blijven er nog af. Maar ze zijn al aardig op kleur.

Alphorn blose isch cool!

Zo af en toe horen we de diepe klank van een alpenhoorn. Ergens zit iemand te spelen. En inderdaad: deze week is de 14e Fiescher Alphornwoche, een cursus voor gevorderden. En wat je hieronder ziet, gebeurde zojuist in Brig. Deze vijfitg alpenhoorns staan daar te toeteren omdat daar in 2017 van 22 tot 25 juni het landelijke jodelfeest is. Groter feest is haast niet mogelijk.

Na een dag vol zon...

...is de maan wel héél bescheiden.

Nazomer

We zijn er weer, en de oktoberkoeien staan te glimmen en te bellen in de wei. Gewoon, met een analoge bel.